ខ្ញុំ ឈ្មោះ សាំមូអែល ស៊ូ ប៉ាសៀត។ ខ្ញុំជាជនជាតិអាមេរិក ហើយសព្វថ្ងៃ ខ្ញុំរស់នៅប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីត។ ខ្ញុំបានប្តូទីលំនៅមកកាន់ប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីតក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០១ ដែលកាលនោះ ខ្ញុំពុំបានដឹងអ្វីសោះអំពីសាសនាឥស្លាម ឬក៏អំពីព្យាការីមូហាំម៉ាត់ សអវ ក្រៅតែពីការយល់ខុសមួយចំនួនមមកលើសាសនាដ៏ស្អាតស្អំនេះតែប៉ុណ្ណោះ។ ខ្ញុំបានមករស់នៅប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីតតាមរយៈការអញ្ជើញពីសំណាក់សាស្ត្រាចារ្យ ឈ្មោះស៊ិទ្ទីក ដែលគាត់ជាអ្នកធ្វើការនៅក្នុងគម្រោងមួយដែលគេឲ្យឈ្មោះថា ខេ អូ ហើយគាត់ គឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែលយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបកប្រែគម្ពីរគួរអានតាមរបៀបដែលងាយយល់បំផុតសម្រាប់អ្នកជំនាន់ថ្មីដែលមកពីសហគមន៍ជនជាតិអាមេរិក។ ហើយដោយសារតែខ្ញុំពុំសូវចេះភាសាអារ៉ាប់បានល្អនោះ ខ្ញុំបានសិក្សាគម្ពីរគួរអាននេះដោយយោងលើការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេស ដើម្បីប្រាកដថា តើការបកប្រែនោះត្រឹមត្រូវតាមក្បួនវេយ្យាករណ៍ មានភាពសមស្រប និងអាចយល់បានដោយជនជាតិជាមេរិកដែរឬទេ?
ប្រាកដណាស់ ការងាររបស់ខ្ញុំនៅពេលនេះ គឺចាំបាច់ត្រូវតែអានគម្ពីរគួរអានបកប្រែឲ្យបានច្រើនដង។ ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ខ្ញុំគឺជាជនជាតិអាមេរិកដែលពុំដែលដឹងអ្វីទាល់តែសោះអំពីសាសនាឥស្លាម ហើយខ្ញុំមានសំណួររាប់រយដែលទាក់ទងនឹងសាសនាឥស្លាម។ ជាពិតណាស់ ខ្ញុំពិតជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនៅពេលដែលខ្ញុំដឹងថា ព្យាការីយេស៊ូ(អ៊ីសា) ត្រូវបានលើកឡើងជាច្រើនកន្លែងនៅក្នុងគម្ពីរគួរអាននេះ។ ហើយគាត់ត្រូវបានពិពណ៌នាថា គាត់គឺជាព្យាការីម្នាក់ដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងចំណោមបណ្តាព្យាការី និងអ្នកនាំសារទាំងឡាយ។ ហើយភាពអច្ឆរិយៈនៃការប្រសូត្ររបស់គាត់ចេញពីម្តាយដែលជាស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារីយ៍នោះ ក៏ត្រូវបានរៀបរាប់យ៉ាងលម្អិតនៅក្នុងគម្ពីរគួរអានផងដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំបានប្រទះឃើញនូវអច្ឆរិយៈភាពជាច្រើនរបស់យេស៊ូគ្រឹស្តក្នុងគម្ពីរគួរអាននេះ រហូតដល់ក្នុងនោះ គឺមានអច្ឆរិយៈភាពមួយចំនួនរបស់យេស៊ូគ្រឹស្តត្រូវបានលើកឡើងនៅក្នុងគម្ពីរគួរអាន ដែលគេពុំបានលើកឡើង ឬឃើញមានទាល់តែសោះនៅក្នុងគម្ពីរប៊ីប(Bible)។
នៅពេលល្ងាច ខ្ញុំកំពុងឈរនៅលើយ៉រផ្ទះរបស់ខ្ញុំដែលបែរមុខឆ្ពោះទៅកាន់វិហារឥស្លាមដ៏ធំមួយដែលមានមនុស្សជាច្រើនរស់នៅតំបន់នោះ។ ហើយជានិច្ចកាល ខ្ញុំតែងតែស្តាប់សម្លេងគេអាហ្សាន(ប្រកាសពីការដល់ម៉ោងថ្វាយបង្គំ) ដែលតែងតែបន្លឺសម្លេងនៅពេលថ្វាយបង្គំទាំងប្រាំពេល ហើយខ្ញុំតែងតែសម្លឹងមើលដោយក្តីរំភើបទៅកាន់បុរសៗ និងស្ត្រីៗទាំងឡាយដែលធ្វើដំណើរទៅកាន់វិហារឥស្លាម ឬវិលត្រឡប់មមកវិញ ទាំងព្រឹក ទាំងល្ងាច។ ហើយម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំធ្លាប់អង្គុយមើលក្មេងៗជាច្រើនដែលពួកគេកំពុងតែលេងបាល់ទាត់នៅបរិវេណខាងក្រោយនៃវិហារ។ ម្យ៉ាងទៀត ប៉មដ៏ខ្ពស់នៃវិហារឥស្លាមនោះ ធ្លាប់បានប្រកួតប្រជែងនឹងប៉មវិហារគ្រឹស្តសាសនាជាច្រើនផ្សេងទៀតដែលមានអាយុកាលចំណាស់ៗ។ រំពេចនោះ ខ្ញុំឃើញថា ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមចាប់ចិត្តជាមួយនឹងវិហារឥស្លាមមួយនេះ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ព្រះអល់ឡោះជាម្ចាស់បានបញ្ចុះទៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំឲ្យស្រឡាញ់សាសនាឥស្លាម។
ជាច្រើនខែក្រោយមក ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា រូបខ្ញុំមានភាពក្លាហានគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការឆ្លងផ្លូ(ដើម្បីដើរទៅកាន់វិហារ)។ ហើយខ្ញុំបានគោះទ្វារដ៏ធំនៃវិហារអ៊ីស្លាមដ៏អស្ចារ្យនេះ។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំមិនបានដឹងទេថា តើគេទទួលរាក់ទាក់ខ្ញុំក្នុងវិហារឥស្លាមនោះដោយរបៀបណា ឬក៏ តើពួកគេនឹងឆ្លើយតបចំពោះខ្ញុំដោយរបៀបណានោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបាននៅតែបន្តគោះទ្វារវិហារឥស្លាមនោះជាច្រើនដងទៀត រហូតទាល់តែខ្ញុំបានឃើញថា ទ្វារវិហារនោះត្រូវបានបើក និងមានមនុស្សម្នាក់បានពោលមកកាន់់ខ្ញុំថា សូមស្វាគមន៍ តើមានអ្វីអាចឲ្យខ្ញុំជួយអ្នកទេ? ពិតណាស់ បុរសដែលបាននិយាយមកកាន់ខ្ញំនោះ គាត់គឺជាអ្នកដែលអាហ្សាន(ប្រកាសប្រាប់ដល់មនុស្សពីការដល់ម៉ោងថ្វាយបង្គំ)។ ខ្ញុំក៏បានតបទៅកាន់គាត់វិញថា ខ្ញុំឈ្មោះ សាំមូអែល ជាជនជាតិអាមេរិក កាន់សាសនាគ្រឹស្ទាន។ តើខ្ញុំអាចចូលក្នុងវិហារឥស្លាមបានដែរឬទេ? ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលគាត់បានឱបខ្ញុំ ហើយគាត់បាននិយាយ ប្រាកដណាស់ អ្នកអាចចូលបាន។ នៅពេលដែលខ្ញុំចូលដល់ក្នុងវិហារឥស្លាមនោះ ខ្ញុំពិតជាមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះការស្វាគមន៍និងការអបអរសាទរយ៉ាងច្រើនពីអ្នកដែលមានវត្តមានទាំងអស់នៅក្នុងវិហារនោះទាំងអស់គ្នា។ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំបានសុំពីគ្រូម្នាក់ថាប្រសិនបើអាច គឺឲ្យគាត់ជួយបង្រៀនដល់ខ្ញុំពីជំពូកដំបូងគេនៃគម្ពីរគួរអាន នោះគឺជំពូក អាល់ហ្វាទីហះ។
ខ្ញុំបានសង្កេតឃើញថា ពិតណាស់ការបកប្រែជាភាសាអង់គ្លេសចំពោះជំពូក អាល់ហ្វាទីហះ គឺតិចជាងច្រើនណាស់បើធៀបនឹងការបកស្រាយនៅក្នុងជំពូកនេះ(ជាភាសាអារ៉ាប់)។ ម្យ៉ាងទៀត សារនៃគម្ពីរគួរអាន គឺមានភាពខុសគ្នាទាំងស្រុងទៅនឹងអ្វីដែលគេបានសិក្សាវានៅក្នុងសាសនាគ្រឹស្ទាន។ ជាការពិតណាស់ គម្ពីរគួរអានបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ពិតប្រាកដណាស់ ព្រះអល់ឡោះជាម្ចាស់ ទ្រង់គឺជាម្ចាស់ដ៏មហាសប្បុរស មហាអាណិតស្រឡាញ់ ហើយដែលក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ និងការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ គឺមានចំពោះមនុស្សលោកទាំងអស់។
ពិតណាស់ គម្ពីរគួរអានបានជ្រាបចូលក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ និងបានជ្រាបចូលដល់ចិត្តគំនិតរបស់ខ្ញុំ ហើយលោកសាស្ត្រាចារ្យ ស៊ិទ្ទីក បានធ្វើដំណើរជាមួយខ្ញុំទៅកាន់មជ្ឈមណ្ឌលឥស្លាមនៅក្នុងសង្កាត់ ហាំរ៉ក ក្នុងទីក្រុងជុតហ្ទះ ដើម្បីពោលសាហាហ្ទះ(ពោលពាក្យសច្ចាចូលសាសនាឥស្លាម) ។ ពួកយើងជាសាសនិកឥស្លាម ពួកយើងមានជំនឿលើការកំណត់វាសនាល្អអាក្រក់ ហើយយើងមានជំនឿថា ពិតណាស់ការចង់របស់អល់ឡោះ គ្មានអ្វីមួយអាចបដិសេធ ឬរុញច្រានវាបាននោះឡើយ។ អ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យវាកើតឡើង គឺវានឹងកើតឡើង ហើយអ្វីដែលទ្រង់មិនឲ្យវាកើតឡើងទេនោះ វាមិនអាចកើតឡើងជាដាច់ខាត។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកយើងមានជំនឿថា ជាការពិតណាស់ ឆាកជីវិតលោកិយនេះ គ្មានអ្វីក្រៅពីការសាកល្បងដ៏ខ្លីបំផុត ហើយពិតណាស់ ចាំបាច់លើយើងត្រូវតែយកឈ្នះចំពោះការសាកល្បងមួយនេះ។ មួយវិញទៀត ក្នុងចំណោមភស្តុតាងនៃជំនឿនោះ គឺរាល់គោលជំនឿឥស្លាមទាំងអស់ គឺសមស្របជាមួយនឹងគោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានដែលមានក្នុងខ្លួនមនុស្សលោក។ ខ្ញុំពុំឃើញមានសន្តិភាពខាងផ្លូវកាយណាមួយនោះទេ លុះត្រាតែគេដើរលើវិថីនៃសាសនាឥស្លាម។
ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំបានរកឃើញនៅក្នុងសាសនាឥស្លាមនូវភាពជាបងប្អូនពិតប្រាកដ រកឃើញនូវក្តីសង្ឃឹម និងការស្រឡាញ់រាប់អានគ្នាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅរវាងសាសនិកឥស្លាមទាំងអស់។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំមានគ្រួសារដ៏ធំមួយនៃអ្នកដែលមានជំនឿលើសាសនាឥស្លាម៕